Psychofarmakologia kliniczna – nowoczesne podejście do psychiatrii

Dziedzina nauki, jaką jest psychofarmakologia kliniczna skupia się na wykorzystaniu środków farmakologicznych w leczeniu zaburzeń i chorób psychiatrycznych. Jest to wyjątkowa gałąź medycyny, która łączy w sobie zagadnienia z zakresu psychiatrii, farmakologii oraz neurobiologii. Przez ostanie kilkanaście lat psychiatria rozwijała się dynamicznie, a wprowadzane zmiany przyczyniły się do rozwoju zainteresowania psychofarmakologią, co przekłada się na lepsze rokowanie dla pacjentów.

Czym jest psychofarmakologia kliniczna?

Psychofarmakologia kliniczna skupia się na możliwości zastosowania różnych metod farmakologicznych w celu wspomagania leczenia zaburzeń psychicznych. Tym samym zmienia się dynamika polskiej, ale także i światowej psychiatrii; do królującej od wielu lat psychoterapii dołącza farmakologia. Liczne badania wykazały, że to właśnie to podejście, łączące w sobie farmakologię oraz psychoterapię daje najlepsze efekty w leczeniu pacjentów zmagających się z zaburzeniami psychicznymi.

Nowa odsłona ,,Psychofarmakologii klinicznej”

Pierwsze polskie podejście do zagadnienia psychofarmakologii klinicznej to wydana w 1980 roku pozycja autorstwa prof. Wojciecha Kostowskiego i prof. Stanisława Pużyńskiego. Od tej pory minęło ponad 40 lat, a polska psychiatria bardzo się zmieniła, także w zakresie psychofarmakologii. Z tego względu w 2022 roku opublikowana została uaktualniona wersja, autorstwa prof. Janusza Rybakowskiego – ,,Psychofarmakologia kliniczna”, która jest dostępna na stronie https://pzwl.pl/Psychofarmakologia-kliniczna,180796284,p.html. W książce można znaleźć takie zagadnienia jak;

• rys historyczny rozwoju psychofarmakologii klinicznej, podstawy neurochemii oraz działania układu nerwowego,
• klasyfikacja i charakterystyka najważniejszych grup leków psychotropowych,
• farmakoterapię wybranych jednostek chorobowych, takich jak schizofrenia, depresja, choroba afektywna dwubiegunowa czy stany lękowe.

Kilka słów zostało także poświęconym bardziej skomplikowanym zagadnieniom, np. psychofarmakoterapii wieku dziecięcego, osób w podeszłym wieku, farmakoterapii osób w ciąży czy stosowanie leczenia skojarzonego psychotropowego.